بررسی اثر آنژیوتانسین II بر میزان بیان شدن پروتئین‌های اینتگرین αV، α3 و β3 در سلول‌های ملانومای B16-F10

  سابقه و هدف: گزارش‌های مختلف بیان‌گر نقش آنتاگونیست‌های گیرنده آنژیوتانسین II در مهار رشد تومورهای مختلف است. در چند مطالعه اخیر مشاهده شده که آنژیوتانسین II می‌تواند بیان شدن برخی از فاکتورهای مهم در رشد تومورها را افزایش دهد. علاوه بر این نقش اینتگرین‌ها در رشد و متاستاز سلول‌های توموری مختلف اهمیت زیادی دارد ولی نقش آنژیوتانسین II در میزان بیان شدن اینتگرین‌های سلول تومورال هنوز معلوم نیست. مواد و روش‌ها: با تزریق سلول‌های B16-F10 به صورت sc در موش‌های آزمایشگاهی C57، تومور ملانوما ایجاد گردید. لوزارتان از طریق داخل صفاقی به حیوانات آزمایشگاهی تزریق گردید. علاوه بر آن با کشت سلول‌های  B16-F10، این سلول‌ها در معرض آنژیوتانسینII با یا بدون حضور لوزارتان برای مدت دو ساعت قرار گرفتند و میزان بیان شدن اینتگرین‌های αV ,α3 و β3 توسط روش وسترن‌بلات اندازه‌گیری شد. روز 18 یافته‌ها: در مدل حیوانی، اندازه تومور در حیوانات گروه لوزارتان نسبت به گروه کنترل در دو روز آخر اندازه‌گیری به‌صورت معنی‌داری کوچک‌تر بود  ( روز 17و 18 به ترتیب ( P= 0.0015 , P =0.013 .  در کشت سلول‌های B16-F10، آنژیوتانسین II موجب افزایش بیان شدن اینتگرین‌های مورد مطالعه گردید Integrin αV (P = 0.049), Integrin α3 (P =: 0.016), Integrin β3 (P = 0.037) . لوزارتان موجب مهار این اثر شد.  نتیجه‌گیری: نقش آنژیوتانسین II در افزایش رشد تومور ملانوما می‌تواند به دلایلی از جمله افزایش بیان شدن اینتگرین‌های αV، α3 و β3 بروز نماید که توسط لوزارتان مهار می‌شود. در مدل حیوانی ملانوما نیز لوزارتان با مهار گیرنده‌های AT1 موجب مهار رشد تومور گردید. این مطالعه اهمیت استفاده از داروهایی مثل لوزارتان را در کنار درمان‌های استاندارد تومورها بیان می‌نماید